Het belang van communicatie tussen opvoeders en pedagogisch professionals wordt benadrukt in het pedagogisch beleid van instellingen en is geworteld in een sterke theoretische basis van het model van Bronfenbrenner, die benadrukte dat samenwerking tussen verschillende leefwerelden van het kind belangrijk is voor ontwikkelkansen. Deze studie onderzoekt of het delen van informatie tussen opvoeders en pedagogisch professionals leidt tot positievere interacties met het kind.
Deelnemers aan het onderzoek waren 53 moeders en pedagogisch professionals, afkomstig uit de bredere NICHD-studie. Alleen gezinnen waarbij het kind regelmatig naar de kinderdagopvang ging op 3-jarige leeftijd werden geselecteerd. Moeders en pedagogisch professionals vulden elk een vragenlijst in over hun communicatie, gericht op het delen en vragen van kindgerichte informatie. De interactie tussen opvoeder-kind en pedagogisch professional-kind werd geobserveerd. Ook werden opvattingen over opvoeding uitgevraagd.
Uit het onderzoek bleek dat betere communicatie (informatie vragen/delen over het kind) samenhing met een hogere sensitiviteit van de opvoeder thuis en van de pedagogisch professional in de kinderdagopvang. Dit verband kon niet verklaard worden door achterliggende factoren, zoals de opvattingen over de opvoeding.
Een verklaring voor de resultaten is dat meer kennis en begrip over de ervaringen en behoeften van het kind (mind-mindedness) het makkelijker maakt om sensitief te zijn. Ook afstemming over contexten heen is makkelijker met meer communicatie. De onderzoekers concluderen dat het belangrijk is te investeren in een betekenisvolle overdracht, die verder gaat dan routinematige gesprekken of gesprekken over koetjes en kalfjes, zodat de ervaringen van het kind in beide omgevingen beter op elkaar aansluiten.
